آرگونومی میز اداری

در این مقاله قصد داریم به توضیح مفصل آرگونومی میز اداری و ویژگی های آن بپردازیم.

آرگونومی میز اداری به چه معناست؟

وقتی صحبت از ارگونومی میشود، بیشتر افراد روی صندلی تمرکز می کنند.

غالباً از یک موضوع مهم دیگر یعنی میز اداری غافل می شوند.

یک میز ارگونومیک خوب وابسته به وضعیت مناسب نشستن، محل قرار گیری مناسب دست ها روی میز و . . . است.

عدم رعایت آرگونومی میز اداری و بیماری

میز اداری ارگونومیک یک میز مهندسی شده علمی است که با توجه به علم ارگونومیک موقعیت راحت تر و طبیعی تری را در اختیار کاربر قرار می دهد.

امروزه اهمیت ارگونومی  مبلمان اداری رو به افزایش است و به سلامت افراد در محیط کار کمک می کند.

نشستن برای ساعتهای طولانی در وضعیت ناخوشایند یا غیر طبیعی می تواند به درد گردن و کمر منجر شود.

این مسئله به نوبه خود می تواند منجر به صدمه و فشار مکرر و همچنین سندرم تونل کارپال شود.

ویژگی ها در آرگونومی میز اداری

• یک میز ارگونومیک خوب به کاربر اجازه می دهد تا با ارتفاع و زاویه مناسب پشت میز قرار گیرد و به درستی از کیبورد استفاده کند.
• مانیتور را را با زاویه مناسب دید استفاده کند.
•  همچنین باید فضای مناسب برای قرار گیری پاها داشته باشد.
• متعلقات تحریر و رایانه در محل مناسب خود قرار گیرند تا فضا را برای کاربرد محدود نسازند .
• میز باید یک سطح کار پایدار داشته باشد و  سطح کار میز تا جای ممکن  مات باشد ، تا به حداقل رساندن بازتاب و درخشش کمک کند.

هنگام خرید به چه نکاتی برای میز اداری آرگونومیک باید توجه کنیم؟

اگر آرگونومی میز اداری برای شما حائز اهمیت است هنگام خرید حتما به المان های زیر توجه کنید:

• ارتفاع
• عرض
• طول
• فضای مناسب برای پاها
• فضای مناسب برای قرار گیری دست ها
• فضای مناسب برای قرار گیری یارانه با دید مناسب
• و …

 اصول ارگونومی میز اداری برای قرار گیری پاها

ابعاد کارکردی میز های اداری در جدول 1 نشان داده شده است.

چهار نوع میز اداری الف ، ب،پ،ت بر اساس قابلیت تنظیم/قابلیت ارتفاع آنها وجود دارد .

الزامات متفاوت و ابعاد به چگونگی استفاده از آنها بستگی دارد.

مانند اینکه کاربران مینشینند یا می ایستند یا میتوانند حالتشان را از نشسته تا ایستاده ( و هر حالتی در بین آن ) تغییر دهند.

• ارتفاع مجاز فضای قرار گیری پا با در نظر گرفتن حداکثر ضخامت صفحه میز اداری 500 میلیمتر از لبه جلویی تعیین میشود.
• حداقل ارتفاع مجاز قوزک تا کف پا تعیین شده یک فضای مجاز در زیر هر بخش از عقب سطح کار میز اداری مانند یک قاب ساده ایجاد میکند.
• بطوری که کاربران بتوانند کف پایشان را بدون برخورد با هر بخشی از میز اداری روی زمین قرار دهند.
• علاوه بر این برای میز های اداری با حالت فقط ایستاده ، الزاماتی برای حداقل عمق فضای مجاز کف پا وجود دارد .
• به طوری که کاربران ایستاده در جلوی میز اداری بتوانند بدون برخود با هر مانعی در زیر میز، کار کنند.
• حداقل عمق و پهنای فضای قرار گیری پا برای میز های اداری در حالت نشسته و نیمه ایستاده در شکل 2 نشان داده شده است.
• برای میز های اداری فقط عمق فضای قرار گیری پا در ارتفاع زانو و در سطح زمین تعیین شده است .
• این اندازه از عمق ارتفاع زانو نباید عمیقتر باشد تا کاربر اجازه پیدا کند پاهایش را رو به جلو در زاویه 30 درجه بین پاها و خط قائم قرار دهد.
• بدون اینکه پاهایش با هر قسمت از میز اداریبرخورد کند .
• حداقل عمق صفحه میز اداری ( 800 میلیمتر و در برخی از موقعیت ها 600 مییلیمتر ) میتواند با حداقل عمق فضای قرارگیری پا متفاوت باشد .
• حداقل پهنای فضای قرارگیری پا برای کاربرد های حالت نشسته ( مانند فضای بین پاها یا هر بخش یا اجزا میز اداری در کناره ها ) باید به اندازه کافی بزرگ تعیین شود.
• تا کابران وقتی میخواهند به یک طرف بچرخند این امکان را دشاته باشند بجای اینکه بدنشان را بچرخانند صندلیشان را بچرخانند .

 ارگونومی میز اداری برای راحتی دید در صفحه نمایش

حداقل عمق صفحه میز اداری بر اساس راحتی فاصله چشم تا صفحه نمایش در نظر گرفته میشود که باید بین 450 تا 750 میلیمتر باشد .

• به طور کلی این عمق باید به گونه ای باشد که کاربر حین نگاه به مانیتور هم به چشم هایش آسیب وارد نشود.
• هم به راحتی و با وضوح بتواند صفحه ی نمایشگر را ببیند.
• این زاویه باید به گونه ای باشد که به گردن کاربر آسیبی وارد نشود.

توضیحات مربوط به عکسها در آرگونومی میز اداری

1. ابعاد تعیین شده در جدول یک بر اساس اطلاعات تن سنجی برای محدودیت های انجام کار نشسته و ایستاده در فنون محاسباتی در نظر گرفته شده است.
2. داده های تن سنجی برای کار نشسته و ایستاده.
3. ابعاد بدن که مبنای ابعاد میز اداری داده شده در جدول 1 را شکل میدهد برای نشستن و ایستادن در جدول الف-1 نشان داده شده است.
4. این اطلاعات تن سنجی از اندازه مردم در سال 2008 گرفته شده است.

منبع موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران